100 dni do ...

Mój suwaczek dziś wskazał, że do porodu zostało mi równo 100 dni. Patrze na niego i nie wierzę. Kiedy to zleciało? Trochę boje się, że zaraz się obudzę i okaże się, że nadal się staramy o dziecko a to wszytko to był tylko piękny sen. Z drugiej strony moja psychika powoli przestawia się na tryb myślenia o dziecku, a nie o ciąży (czyt. o dziecku a nie o sobie). To ono staję się najważniejsze. Nie jest już tylko płodem - efektem procedury IUI ale małą OSOBĄ dla której to my przestawiamy swoje życie do góry nogami.
Nasz Młody, o wciąż nie ustalonym imieniu, daje o sobie znać regularnie. Kopie, rozpycha się głową lub pupą, sprawia, że mój brzuch ma niesymetryczny kształt, czka a czasem uderza w prawą i lewą stronę brzucha jednocześnie. Lubie to wszystko. Upewnia mnie, że on tam naprawdę jest.  Wieczorne jego wygibasy są jakby specjalnie wykonywane dla Taty. Tak jakby chciał mu powiedzieć: "Zobacz Tato, umiem już przeciągnąć swoją nóżką po Twojej dłoni - to moja nowa umiejętność, chciałem Ci pokazać". A Tato co wieczór ogląda swój serial "Sons of Anarchy", jednocześnie trzymając dłoń na moim brzuchu i sprawdza czym zaskoczy go tym razem jego Syn.