życie za życie

Po południu wstrząsnęła mną wiadomość o śmierci mojej  prababci, którą zawsze nazywałam "babcią od baranków". Kochała mnie i mojego brata jak żadnego ze swoich wnucząt i prawnucząt. To ona sprowadziła rodzinę w Zachodniopomorskie. Miała 97 lat. Zapowiadała swoją śmierć od 20 ale tak naprawdę nigdy się na nią nie przygotowałam. Babcia przecież była zawsze... Nigdy nie zapomnę, że posadziła dla nas drzewka owocowe, że dbała abyśmy zawsze mieli ciepłe szaliki, czapki i majtasy z froty na zimę. Nie zapomnę smaku jej racuchów i zapachu jej mieszkania. Nie zapomnę też jej uśmiechu wtedy gdy już mnie nie poznawała.
Może nawet uwierzę, że odeszła po to aby zrobić miejsce na nowe życie...to które chyba zamieszkało we mnie.

Moja dzisiejsza beta wynosi 5. Nadal jestem chyba prawie w ciąży.