Ale jak się przygotować?

Rozróżniłam wśród znanych mi przyszłych mam dwa podejścia do przygotowań do porodu i macierzyństwa. Pierwsze - gdy kobieta zdaje się tylko na swoją intuicję matczyną i pomoc zaufanych osób. Niekoniecznie chce wiedzieć krok po kroku i ze szczegółami jak odbywa się np. proces porodu, bo najzwyczajniej w świecie nie może potem po nocach spać. Po prostu boi się i  rozumiem to.
Ja jednak należę do tej grupy kobiet które chcą wiedzieć wszystko. Wiedza o tym co mnie czeka, i co ewentualnie może się przydarzyć, uspokaja mnie i oswaja z zagadnieniem. Stąd też nasza obecność w szkole rodzenia, moje spotkania z położną, czytanie książek, forumowe pogadanki z "jużmamami" i śledzenie poczynań mam lub "jeszczeniemam" z innych blogów, a nawet wypytywanie własnej mamy jak to było kiedyś. Niestraszne mi nawet filmiki z porodów łącznie z nacięciem krocza. Mogę nieskromnie powiedzieć, że w ciągu ostatnich 4 miesięcy moja wiedza o ciąży, porodzie i wczesnym macierzyństwie z totalnego zera stała się dość pokaźna. To wcale nie oznacza, że będę się stosować do każdej wskazówki i rozwiązania o którym usłyszałam albo przeczytałam.
Jest to dla mnie coś, co porównuję do robienia zakupów. Aby np. kupić spodnie, obchodzę całą galerię - wszystkie sklepy ze spodniami, oglądam i mierze, tak aby na koniec zadecydować która para z którego sklepu najbardziej mi pasuje. Podobnie chce zrobić z tymi sprawami. Chcę poznać każdą możliwość, aby potem wybrać tą, która mi najlepiej odpowiada. Tak wiec jestem zdecydowana już, że nie chciałabym urodzić przez cesarskie cięcie, i nie mam nic przeciwko znieczuleniu zewnątrzoponowemu. Wiem też, że za wszelką cenę chcę karmić piersią. Staję się powoli zwolenniczką niezbędnego minimum jeśli chodzi o kosmetyki dla niemowląt i przyrządy do jego obsługi. Wypracowałam również gust ciuszkowy dla naszego Apacza - mam nadzieję, że będzie lubił groszki, czerwone serca, żaglówki  i intensywne kolory.